برای زائرین شهدای گمنام شهرستان بشاگرد حتی ابتدایی‌ترین امکانات رفاهی هم در نظر گرفته نشده است، از وجود نداشتن مکانی مناسب جهت نشستن، عدم سرویش بهداشتی و نمازخانه و عدم روشنایی مسیر شهدا و…. که متاسفانه این گل‌های فاطمی در غریبی و گمنامی آرمیده‌اند.

به گزارش عصر بشاگرد؛ شیپور جنگ که نواخته می شود مرد از نامرد شناخته می شود و در دنیای مادی و درگیر روزمره ما درک اینکه یک شخص از تمام دنیا و لذت هایش دل بکند و در مقابل گلوله از وطن تن بگذرد و فدای وطن خاکش شود سخت و شجاعانه باشد و همین شجاعت باعث به یاد ماندن این بی نام و نشان ها در خاطره ها و عشق آنها در قلب ها شده است که برای انتقال این حس به نسل های بعدی نیاز به محافظت از آثاراشان را داریم.

خاک بشاگرد افتخار در آغوش گرفتن مردانی را دارد که روزی بخاطر حفظ همین خاک شجاعانه دل به دریا زدند و اکنون بعد از سالها با احترام بازگشته اند تا سرها به احترام بزرگیشان خم شود .

باید جایگاهی به آنان بخشید که نسل های بعد بدانند سینه ای که برای رضای خدا سپر می شود نه تنها از یاد نمی رود بلکه سال به سال و نسل به نسل به ارج و قرب آنها افزوده می شود و از همین رو انتظار می رود که مسئولان و مردم بشاگرد حساب ویژه تری برای شکر گزاری به پاس حضور پر برکت این شهدا باز کنند تا  قطره ای از حقی که به گردنمان دارند را ادا کنیم.

اسفندماه سال ۹۵ مردم سردشت بشاگرد برای نخستین بار میزبان دو شهید گمنام شدند، شهدایی که با استقبال بی‌نظیر مردم و مسئولان روبرو شد و شاید هنوز خیلی‌ها تشییع و تدفین باشکوه این دو شهید بزرگوار را به خاطر داشته باشند.

حضور شهدای گمنام دراین شهرستان فضای شهر تغییر داده است و شهید در هر مکانى حضور پیدا کند قداست و معنویت با خود مى‌آورد و مسئولان امر باید کارى کنند تا وقتی کسی وارد سردشت می شود توجهش به یادمان شهدا جلب شود ولی آن‌چیزی که در این مدت تغییر نکرده است، بی‌توجهی مسئولان نسبت به مهمانانی است که روزگاری برای میزبانی‌ آن‌ها سر و دست می‌شکستند.

قریب به ۶ ماه است که شهدای گمنام در سردشت تدفین شده اند ولی هنوز مقبره ای برای آنان ساخته نشده و متاسفانه شهدای گمنام همانند اسمشان هم گمنام و هم غریب هستند و این غریبی تا حدی که این عزیزان هنوز مقبره ای ندارند و شاید این شهدا به مانند امامانمان این غربت و این گمنامی را به ارث برده اند و انگار بازار فراموشی داغ تر از وفاداری و رسم بیعت شکنی هنوز هم عرف جامعه ما است.

هفت شهر عشق را عطار رفت ؛ ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم . ظاهرا احداث مقبره ای ساده و کم هزینه  و خاکی مثل خودشان خیلی بزرگ است که هنوز مسئولی جرات احداث آن را نکرده که بیانگر قدر نشناسی ماست که با عبور دام ها و جانوران از روی قبور مطهرشان مهر اثبات آن را می کوبیم.

مسئولان مربوطه دیواری به اندازه معرفتشان به دور قبور آنها بکشند که به دلیل کوتاه بودن دیوار این مکان عرفانی تبدیل به استراحت گاه حیوانات و آغل گوسفندان شده است و نگذاریم یادشان مثل نامشان و عشقشان همانند جسمشان زیر بمباران بی توجهی و قدر نشناسی بار دیگر از بین برود.

از درست کردن یادمان برای شهدای گمنام که بگذریم، برای زائرین شهدای گمنام شهرستان بشاگرد حتی ابتدایی‌ترین امکانات رفاهی هم در نظر گرفته نشده است، از وجود نداشتن مکانی مناسب جهت نشستن، عدم سرویش بهداشتی و نمازخانه و عدم روشنایی مسیر شهدا و…. که متاسفانه این گل‌های فاطمی در غریبی و گمنامی آرمیده‌اند.

خدمت به شهدای گمنام وظیفه ذاتی هر مسئولی است، در قبال رشادت‌ها و از جان‌گذشتگی‌های آن عزیزان، انتظار می‌رود تمامی مسئولان استانی و شهرستانی نسبت به ادای دین به شهدای گمنام شهرستان بشاگرد، با جدیت وارد عمل شده و در راستای توسعه و محوطه‌سازی قبور این سرداران بی‌پلاک گامی بلند بردارند.

زارعی یکی از شهروندان شهرستان بشاگرد در گفتگو با خبرنگار هرمز با بیان اینکه مزار شهدای گمنام شهرستان بشاگرد بسیار مظلوم است، زیرا هیچ‌گونه رسیدگی نسبت به مزار این شهدای عزیز نشده ،گفت: قریب به ۶ ماه از تدفین این عزیزان می گذرد اما جای بسی تأسف است هنوز مقبره ای  برای قبور مطهرشان احداث نشده است.

زارعی خاطر نشان کرد: برای مزار شهدای گمنام حصاری در نظر گرفته شده اما متاسفانه این حصار بسیار کوتاه است و احشام به این منطقه ورود پیدا می کنند و از مسئولان شهرستان بشاگرد انتظار می‌رود که با اختصاص بودجه مناسب برای احداث یادمانی در خور شان این شهدا اهتمام جدی کنند.

انتهای پیام//